Za komplekse se kaže da se sastoje od jezge i od konsteliranih asocijacija. Jezgra kompleksa sastoji se od predstave ili psihičkog traga izvorne traume te od pripadajućeg arhetipa. Objasnimo ovo na primjeru: Osoba je imala u djetinjstvu bolno iskustvo s majkom, recimo da je bila fizički kažnjavana. Znači prvo imamo kolektivni arhetip majke kao temelj nastanka kompleksa te bolno psihičko iskustvo majke – to je jezgro kompleksa. Dotični kompleks će vremenom rasti kroz konstelirane asocijacije npr. pomisao na majku, razgovor s majkom, slušanje o tuđim odnosima s majkom, potom kroz ženske osobe, kroz djevojku, bračnu partnericu itd. Tako da mreža asocijacija vremenom sve više raste i širi se.
Da bi kompleks nastao on obavezno mora imati pripadajući arhetip, te traumu kao nosioca emocija. Sa energetskog stanovišta, svaki kompleks u sebi zarobljava veću ili manju količinu psihičke energije te s vremenom postaje čvrsta, zamrznuta energetska struktura. Rad na kompleksima vrši se putem psihoterapije u kojoj se u kompleks recimo majke “ugrađuje” novi psihički materijal koji će omogućiti da osoba stekne povoljniju sliku majke. Također, oslobađa se i unutar kompleksa zarobljena energija koja nam ovako oslobođena može poslužiti kao pomoć u procesu individuacije, samospoznaje kao i za kreativniji način života.
2
0
20
20
